Agatha Mary Clarissa Miller (Agatha Christie) was een Britse schrijfster, die uitgroeide tot een van de meest succesvolle auteurs aller tijden. Haar werken werden in ten minste 108 talen vertaald en er werden ruim 4 miljard exemplaren van haar boeken verkocht. Agatha Christies oeuvre omvat 66 detectiveromans, 20 toneelstukken, 4 non-fictiewerken, 6 romans onder het pseudoniem Mary Westmacott en ongeveer 150 korte verhalen. Er zijn bijna 200 verfilmingen van/over Christies werk en over het leven van de auteur op het witte doek en de beeldbuis verschenen.
In 1896 vertrekt het gezin naar het zuiden van Frankrijk, vanwege de gezondheidsproblemen van vader Frederick. De Millers blijven er zes maanden. Agatha leert hier een paar Franse woordjes.
Op 12-jarige leeftijd schrijft Agatha haar eerste gedichten en korte verhalen. Enkele daarvan worden gepubliceerd in regionale bladen. Als ze vijftien is, krijgt ze les aan een internaat in Parijs. Het jaar daarna probeert Agatha door te breken als professioneel pianiste en zangeres, hetgeen niet lukt. Agatha legt haar eerste lange verhaal "Snow Upon the Desert" voor aan de bekende auteur Eden Phillpotts, die bij de Millers in de buurt woont. Phillpotts vindt dat Agatha 'talent voor dialoog' heeft, maar adviseert haar het werk opzij te leggen en vooral verder te gaan in de edele schrijfkunst. In 1907 daagt haar zus Madge Agatha om een volwaardige misdaadroman te schrijven. Zij sluiten daarover een weddenschap die Agatha met veel gemak wint.
Agatha, die op dat moment verloofd is met een zekere Reggie Lucy, wordt in 1912 op slag verliefd op Archibald 'Archie' Christie, die ze op een dansfeest ontmoet. Agatha is op dat moment een pril schrijfster. De verloving met Reggie Lucy wordt onmiddellijk verbroken. De Eerste Wereldoorlog breekt uit en vlak voor Kerstmis trouwt Agatha met Archie. Vanaf dat moment voert Agatha de achternaam Christie. Archie vertrekt - voor de RAF - naar Frankrijk en Agatha gaat als vrijwilligster in de apotheek van een ziekenhuis werken. Hier maakt ze voor het eerst kennis met diverse soorten vergiften. In 1916 schrijft ze haar eerste boek: "The Mysterious Affair at Styles". Het manuscript wordt diverse malen afgewezen en pas in 1920 is een uitgever bereid het werk te publiceren.
Agatha en Archie verhuizen naar Londen in 1918 en het jaar daarna wordt Rosalind, Agatha's eerste en enige kind, geboren. Drie gedichten "World Hymn", "Dark Sheila" en "A Passing" zijn de eerste werken van Agatha die professioneel gepubliceerd worden. De gedichten vinden hun weg naar "The Poetry Review" en "Poetry of To-day".
Agatha maakt in 1922 een reis rond de wereld als lid van "The British Empire Exhibition Mission". De reis zal iets minder dan een jaar in beslag nemen. "The Road of Dreams" (een dichtbundel) wordt uitgegeven door Geoffrey Bles. Het is het enige werk van Christies hand dat bij deze Londense uitgeverij wordt gedrukt. Het werk verschijnt niet in een Nederlandse vertaling. Christie tekent een contract bij het uitgeversconcern Collins. De Christies verhuizen naar Sunningdale en noemen hun woning Styles, afgeleid van de titel van Christies debuutroman.
Het wereldschokkende "The Murder of Roger Ackroyd" verschijnt in 1926. Christie zou de lezer voor het spreekwoordelijke lapje gehouden hebben en de spanning in de schrijverswereld loopt zo hoog op, dat de auteur bijna geroyeerd wordt als lid van de prestigieuze Detection Club, een bolwerk van de crème de la crème van de misdaadauteurs.
De dood van haar moeder en het slechte huwelijk met Archie leiden tot een mentale terugslag voor Christie. Op 8 december 1926 verdween Agatha Christie. Zij werd 11 dagen later gevonden. De politie en duizenden vrijwilligers hadden overal gezocht naar de verdwenen auteur en ze werd uiteindelijk gevonden in Harrogate. De achtergronden van deze verdwijning zijn jaren later nog onbekend en geven aanleiding tot complottheorieën en gissingen. Een opzettelijke publiciteitsstunt en geheugenverlies zijn enkele van de verklaringen die worden geopperd. Christie heeft zich zelf nooit over deze verdwijning uitgelaten.
Agatha en Archie scheiden in 1928. Agatha houdt, op nadrukkelijk verzoek van haar uitgever, als schrijver de achternaam Christie aan. "Alibi" is het eerste toneelstuk dat op de planken gebracht wordt. Voor de tweede maal reist Agatha naar het Midden- en Verre Oosten. Daar ontmoet ze Max Mallowan, een veertien jaar jongere archeoloog met wie ze op 11 september trouwt.
Agatha koopt Winterbrook House in 1931. Ze vergezelt Max tijdens opgravingswerkzaamheden in Appalachia. Er worden in 1936 ruim 10.000 exemplaren verkocht van "Death in the Clouds"; Christie kan daarmee voor het eerst bestsellerauteur genoemd worden. Het jaar daarna schrijft ze het toneelstuk "Akhnaton". Het stuk wordt echter nooit opgevoerd. In boekvorm verschijnt het werk pas in 1973. Ashfield (de ouderlijke woning van Agatha) wordt verkocht (en later zelfs gesloopt) en Greenway House in Devon wordt als buitenhuis en vakantiewoning aangekocht. Max verhuist naar Caïro als Arabië-expert van het British War Department. Agatha zelf gaat weer aan de slag als vrijwilligster in het hospitaal.
Vermoedelijk heeft Agatha in deze periode "Curtain" (Poirots laatste) en "Sleeping Murder" (Miss Marples laatste) geschreven. Onder het pseudoniem Mary Westmacott schrijft Agatha "Absent in the Spring". Dit in slechts drie dagen tijd en zonder enige rust. In mei keert Max terug naar Engeland. Het echtpaar neemt opnieuw zijn intrek in Greenway House. Koningin Mary verzoekt Agatha Christie (ter gelegenheid van haar verjaardag) een hoorspel voor BBC Radio te schrijven. "The Mousetrap" is het gevolg.
Agatha vergezelt Max naar Nimrud (Irak). Ze noemt haar geïmproviseerde onderkomen "Beit Agatha" (Agatha's huis). Agatha treedt toe tot de "Royal Society of Literature". In 1950 ontmoet ze theaterimpresario Peter Saunders en legt ze de eerste regels van haar autobiografie vast op papier. "The Mousetrap" wordt in 1952 voor de eerste maal ten tonele gebracht in Londen.
Agatha wint in 1954 de "Grand Master Prize" van de "Mystery Writers of America". Het jaar daarna wordt Agatha Christie Limited opgericht en in 1956 krijgt ze de decoraties van "Commander of the British Empire" opgespeld. Ze mag de letters "CBE" achter haar naam plaatsen. De auteur wordt ook benoemd tot voorzitter van "The Detection Club" (het orgaan waar ze eerder nog bijna geroyeerd werd na het beoogde valse spel in "The Murder of Roger Ackroyd"). Max rondt zijn opgravingen in Nimrud af. Ook Max wordt gedecoreerd en mag zich voortaan Max Mallowan CBE noemen. De universiteit van Exeter kent Agatha Christie een eredoctoraat in de letteren toe in 1961.
Agatha Christie rondt haar autobiografie af in 1965 en Max publiceert zijn standaardwerk "Nimrud and Its Remains". Max wordt geridderd. Als zijn echtgenote is Agatha nu "Lady Mallowan". Agatha wordt op haar beurt dan weer bevorderd tot "Dame Commander of the British Empire". Ze mag zich Dame Agatha Mallowan of Dame Agatha Christie, laten noemen en de letters "DBE" achter haar naam plaatsen. Madame Tussaud onthulde in 1972 een wassen beeld van Agatha Christie.
In 1974 verschijnt ze voor het laatst in het openbaar. Ze overlijdt op 12 januari 1976 in Wallingford, Oxfordshire.
Bijna alle boeken van Agatha Christie zijn "whodunits", gesitueerd in de Britse midden- en bovenklasse. Gewoonlijk stoot de detective toevallig op de moord of wordt erbij geroepen door een kennis die erbij betrokken is. Geleidelijk ondervraagt de detective alle verdachten en onderzoekt de plaats van het delict waarbij de lezer op alle clous gewezen worden, zodat de lezer de zaak kan analyseren en het mysterie zelf proberen op te lossen. Meestal sterft er halfweg of tijdens de ontknoping een van de verdachten, dikwijls doordat deze de identiteit van de moordenaar achterhaald heeft en tot zwijgen gebracht moet worden. In enkele romans, waaronder "Death Comes as the End" en Tien kleine negertjes, zijn er meerdere slachtoffers. Uiteindelijk organiseert de detective een samenkomst met alle verdachten en wordt de dader bekendgemaakt, waarbij alle geheimen onthuld worden, soms over wel dertig pagina's of meer. De moorden zitten ingenieus in elkaar en er wordt meestal een vorm van misleiding gebruikt. De verhalen zijn bekend om hun strakke sfeer en sterke psychologische suspense. Twee keer is de moordenaar verrassend de onbetrouwbare verteller van het verhaal.
In vijf verhalen laat Christie de moordenaar ontsnappen aan de gerechtigheid (en in de laatste drie keurt ze de misdaad bijna impliciet goed): "Witness for the Prosecution", "The Man in the Brown Suit", "Murder on the Orient Express", "Curtain" en "The Unexpected Guest". In vele gevallen wordt de moordenaar niet voor het gerecht gebracht maar sterft (waarbij de dood een meer "sympathieke" uitkomst blijkt), bijvoorbeeld in "Death Comes as the End", "And Then There Were None", "Death on the Nile", "Dumb Witness", "The Murder of Roger Ackroyd", "Crooked House", "Appointment with Death", "The Hollow", "Nemesis" en "Secret Adversary". In sommige gevallen speelt de detective hierbij een rol.