Tijdens een bombardement in Brussel kwam Vandersteen bij toeval zijn oude vriend Maurice Lambrechts tegen. Door Lambrechts' banden met de Antwerpse uitgeverij Ons Volk, en een tekort aan tekenaars om een degelijk album te publiceren, zag hij in Vandersteen een uitstekende kandidaat. Maar het moest snel gaan. Zo zou Vandersteen in niet minder dan zeven dagen en zeven nachten het eerste verhaal afgewerkt hebben.
In 1943 verscheen dan het eerste deel: De avonturen van Piwo het houten paard. In 1944 gevolgd door het tweede deel: Piwo en de paardendieven. Deze albums verschenen toen ook in de Franse taal.
Dan blijft het enkele jaren stil rond Piwo, al gelijkt het onvoltooide verhaal van Bill Bing et Panzo (eind 1944, begin 1945) in het blad Perce-Neige wel heel erg. (Opgenomen in het negende deel van "Uit de archieven van Willy Vandersteen".)
Tot het derde deel was het dan wachten tot 1946 alvorens Piwo en de Zoeloes verscheen. Om de mensen hun geheugen wat op te frissen, werd dan ook even de korte inhoud van de twee eerdere verhalen aan de binnenkant van het schutblad weergegeven.
Bij het 50 jarige jubileum van het eerste album, verscheen in 1993 bij Standaard Uitgeverij een hardcover met daarin de drie verhalen gebundeld onder de titel De avonturen van Piwo het houten paard.
Het eerste album is natuurlijk het meest mythische van de drie en heeft tegenwoordig een prijs die daarbij hoort. Maar vooral het tweede album, Piwo en de paardendieven, kom je het minst vaak tegen. Het derde album is dan weer (na de oorlog en geen papierschaarste meer) in grotere oplage gemaakt en gemakkelijker te vinden.
Het jubileumalbum wordt dikwijls (ten onrechte) wat stiefmoederlijk behandeld. Deze verzorgde luxe-uitgave kan je tegenwoordig voor een kleine prijs reeds op de kop tikken.