Er wordt altijd veel gepraat over illegale edities. Sommige auteurs zijn erdoor gecharmeerd, anderen - vaak de bekendere - zijn beledigd. Om te voorkomen dat ze een outcast in hun vak worden, verkopen antiquarische boekwinkels deze boeken meestal in de vergetelheid. Er zijn antiquarische boekverkopers die zich in het openbaar fel verzetten tegen piratenuitgaven, maar ze toch stiekem onder de toonbank hebben liggen.
Illegale uitgaven zijn piratenuitvoeringen. Het zijn in ieder geval boekjes waar de auteur zeker niet blij mee was. De publicaties zorgden voor een nieuwe discussie onder leiding van de literaire website Artistiek Bureau. Op onduidelijke gronden heeft de beheerder van het Bureau 'regels' opgesteld waaraan een ‘pirateneditie’ moet voldoen om daadwerkelijk ‘een pirateneditie’ te zijn.
Zo zou het aspect 'exclusiviteit' leidend moeten zijn als het gaat om een illegale (her)druk. 'Dit betekent', 'dat de tekst buiten het bereik van gewone stervelingen moet liggen. Bijvoorbeeld omdat het alleen in een vergeten jaargang van een obscuur tijdschrift is gedrukt, of omdat de tekst alleen als bibliofiele uitgave aan een geselecteerd publiek is gepresenteerd.' Het moge duidelijk zijn dat de meeste van deze boekjes niet aan deze criteria voldeden.
De boekjes zijn in ieder geval illegaal want ze zijn niet geautoriseerd door auteur, artiest en uitgeverpublicatie, welk label je er ook op aanbrengt. Het zijn echter uitgaves in de beste traditie (Boon, Gerard Reve, Marten Toonder) van wat toen nog de 'Beurs voor Kleine Uitgevers' (in Paradiso) heette.