Willem Hendrik (Wim) de Vries werd in 1908 geboren te Workum (Friesland), als zoon van schilder Sjoerd de Vries en zijn vrouw Hielkje Muller. Hij volgde een artistieke opleiding aan de Kunstnijverheidsschool in Groningen (de latere Kunstacademie Minerva). Daarnaast treedt hij in de leer bij vormgever en keramist Bert Nienhuis, verbonden aan het Instituut voor Kunst-nijverheidsonderwijs in Amsterdam.
Na zijn studie gaat Wim de Vries in 1933 aan het werk in Gouda, bij de Regina Kunstaardewerkfabriek. Hier doet hij praktijkervaring op in de diverse technieken voor de fabricage van zowel sieraardewerk als gebruiksaardewerk. Bij Regina groeit hij tevens door tot ontwerper en vormgever. Bij zijn huis in Reeuwijk start hij ondertussen ook zijn eigen pottenbakkerij Elfhoeven (ca 1935-1938). In Elfhoeven spitst hij zich toe op het maken van gebruiksvoorwerpen met een eenvoudige vorm en kleur, die bovenal goed bruikbaar moesten zijn (zonder te lekken of morsen). Uitgangspunten die in zijn latere werk terug blijven komen.
Eind 1938 volgt hij zijn leermeester Bert Nienhuis op bij het Instituut voor Kunst-nijverheidsonderwijs, waar hij tot zijn dood in 1969 docent keramiek blijft. Vanuit die functie wordt hij in 1943 gevraagd als adviseur, bij de dan net door vader en zoon Fris overgenomen Kunstaardewerkfabriek De Volharding in Gouda. Hiermee raakt Wim de Vries verbonden aan de latere N.V. Keramische Industrie Fris, die in 1947 verhuist naar Edam.
Van 1943 tot 1962 heeft Wim de Vries de vormgeving van Fris vrijwel volledig bepaald. Hij trad in dienst als adviseur en industrieel ontwerper en werd in 1950 opgenomen in de directie. Eerst als adjunct-directeur, later als directeur-vormgever. Als vormgever heeft hij diverse strak vormgegeven serviezen op zijn naam, alsmede een arsenaal aan vazen. Zijn ontwerpen zijn meerdere keren in de prijzen gevallen, ook internationaal.